در سه روز گذشته، وزیران خارجه قدرتهای بزرگ و همچنین کشورهای همسایه ایران تلاش کردهاند تا با وزیران خارجه اسرائيل و ایران گفتوگو کنند، بلکه بتوانند دو کشور را به خویشتنداری و توقف حملهها دعوت کنند.
در همین حال، در کانادا، رهبران هفت قدرت بزرگ جهان که قرار بود درباره جنگ اوکراین و تعرفههای تجاری آمریکا صحبت کنند، دستور کار نشست را به شکلی تغییر دادهاند تا به بررسی حمله اسرائيل به ایران بپردازند.
کییر استارمر، نخستوزیر بریتانیا، در آستانه نشست رهبران گروه هفت در دیدار با مارک کارنی، همتای کانادایی خود گفت که راههای کاهش تنش میان اسرائیل و ایران در این نشست بررسی خواهد شد.
حملات اسرائیل و ایران میتواند آتش جنگ را در کل منطقه شعلهور کند و علاوه بر کشورهای منطقه، پای کشورهایی مثل آمریکا، بریتانیا، فرانسه و روسیه را به یک درگیری تمام عیار بکشاند
تا این جای کار، میانجیگریها نتیجهای نداده است، اسرائيل حملههایش را به زیرساختهای انرژی ایران گسترش داده است. موشکهای ایران هم در شهرهای بزرگ اسرائيل مثل تلآویو و حیفا خسارت به بار آوردهاند که به کشته و زخمی شدن عدهای از شهروندان اسرائيل منجر شده است.
هر موج از حمله واکنشی شدیدتر را برانگیخته است؛ در یکی از تازهترین تحولات، ارتش اسرائيل از مردم ایران خواسته است تا از تاسیسات نظامی دور شوند، چون ممکن است که این تاسیسات بمباران شوند.
در چنین شرایطی آیا میتوان در افقی که با دود سیاه حملههای دو طرف احاطه شده، روزنهای از توقف درگیریها دید؟ بازیگران جهانی در این میان چه نقشی دارند؟
تنها روزنه، شاید صحبتهای عباس عراقچی، وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران، باشد که گفته است در صورتی که اسرائیل حملههای خود را متوقف کند، ایران هم چنین خواهد کرد، چون حملههای ایران تدافعی است و واکنشی به حملههای اسرائيل است.
با این حال به نظر میرسد که اسرائيل هنوز به هدفی که در نظر دارد، دست پیدا نکرده باشد: تبدیل ایران به کشوری که «هرگز توانایی ساخت بمب اتمی و موشک بالستیک نداشته باشد» و خطری برای امنیت این کشور محسوب نشود.